فسخ به معنی انحلال و گسیختن عقد است. اگر قرارداد جزء عقود جایز چون وکالت و مانند آن باشد هر زمان که یکی از طرفین اراده کند می تواند قرارداد را فسخ کند. در سایر معاملات که جزء عقود لازم شمرده می شوند از آنجا که طبق قانون مدنی عقودی که بر طبق قانون واقع شده باشند بین متعاملین یا قائم مقام آنها لازم الاتباع است مگر اینکه به رضای طرفین (اقاله) یا به علت قانونی فسخ شود. بنابراین یا باید طرفین بنا به توافق همدیگر، قرارداد را فسخ کنند و یا ضمن قرارداد برای خود حق فسخ قرار دهند مثل اینکه قرار بگذارند تا مدتی معین برای یک و یا هر دو طرف قرارداد حق فسخ وجود داشته باشد و یا این که قانون برای طرفین حق فسخ قرار داده باشد مانند اینکه اگر موضوع معامله قبل از اینکه به تصرف خریدار داده درآید بدون اهمال و تقصیر فروشنده تلف شود خریدار حق فسخ دارد.